Iam in altera philosophiae parte. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Duo Reges: constructio interrete. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.

Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Dici enim nihil potest verius. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Dabit hoc Zenoni Polemo, etiam magister eius et tota illa gens et reliqui, qui virtutem omnibus rebus multo anteponentes adiungunt ei tamen aliquid summo in bono finiendo.

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Summus dolor plures dies manere non potest? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Verum hoc idem saepe faciamus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.